یادم نمیاد ...

یادم نمیاد گریه کرده باشم !  

یادم نمیاد غرورم رو بخاطر کسی شکسته باشم !  

یادم نمیاد کسی رو اذیت کرده باشم یا دلی رو شکسته باشم !  

( البته شاید ناخواسته ااین کارو کرده باشم )  

یادم نمیاد نیاز به محبت پیدا کرده باشم !  

یادم نمیاد روزی غیر کار و تلاش به چیزی فکر کرده باشم !  

یادم نمیاد التماس کسی رو کرده باشم !  

ولی سرنوشت روی دیگر سکه رو بهم نشون داد ...  

منم گریه کردم !  

غرور منم شکست !  

خیلی ها رو اذیت کردم !  

منم نیاز به محبت پیدا کردم !  

منم التماس کردم !  

منم غیره کار و تلاش به خیلی چیزها فکر کردم !  

از عرش به فرش رسیدم ،  

درون منجلابی از کثافت غلط خوردم !  

لحظه ای که درون این منجلاب افتادم ...  

امیدم به کسی بود که فکر می کردم عزیزش هستم ...  

ولی افسوس که عزیز کسی نبودم !  

یه روزی یه فرشته ای اومد !  

این فرشته به حرف های دلم گوش کرد و بهم نخندید !  

تنها سنگ صبوری بود که اومد توی زندگیم !  

ولی بال های این فرشته زخمی بود !  

نتونست من و با خودش ببره !  

خودش رفت ...  

و باز خدایا شکرت