عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است . عقاب می تواند تا 70 سال زندگی کند .
ولی برای این که به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد .
زمانی که عقاب به 40 سالگی می رسد :  

چنگال های بلند و انعطاف پذیرش دیگر نمی توانند طعمه را گرفته و نگاه دارند .
نوک بلند و تیزش خمیده و کند می شود ، شهبال های کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها  

به سینه اش می چسبند و پرواز برای عقاب دشوار می گردد .
در این هنگام ، عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد .  

یا باید بمیرد و یا آن که فرایند دردناکی را که 150 روز به درازا می کشد پذیرا گردد .  

برای گذرانیدن این فرایند، عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند .
در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ می کوبد تا نوکش از جای کنده شود .  

پس از کنده شدن نوکش ، عقاب باید صبر کند تا نوک تازه ای در جای نوک کهنه رشد  کند ،  

سپس باید چنگال هایش را از جای برکند.
زمانی که به جای چنگال های کنده شده ، چنگال های تازه ای درآیند ،  

آن وقت عقاب شروع به کندن همه پرهای قدیمی اش می کند .  

سرانجام ، پس از 5 ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد ، آغاز می کند.  

و 30 سال دیگر زندگی می کند .
.
.
بیشتر وقت ها برای بقا ، ما باید فرایند دگرگونی را آغاز کنیم .
گاهی وقت ها باید از خاطرات قدیمی، عادت های کهنه و سنت های گذشته رها شویم .
  

تنها زمانی که از سنگینی بارهای گذشته آزاد شویم ...  

می توانیم از فرصت های زمان حال بهره مند گردیم !